Ανυπόστατοι ισχυρισμοί του Ντόναλντ Τραμπ περί Κλιματικής Αλλαγής - Featured image

Ανυπόστατοι ισχυρισμοί του Ντόναλντ Τραμπ περί Κλιματικής Αλλαγής

Στις 20 Ιανουαρίου 2025, ο Ντόναλντ Τραμπ ανέλαβε για δεύτερη φορά την Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Κατά την πρώτη του θητεία, απέσυρε τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού – μια διεθνή συνθήκη η οποία δεσμεύει τα μέρη που την υπογράφουν να αναλάβουν δράση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής – και υιοθέτησε πολιτικές υπέρ της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων, υποβαθμίζοντας τη σημασία της περιβαλλοντικής προστασίας, ενέργειες που επανέλαβε αμέσως μετά την πρόσφατη ορκωμοσία του. Στις 26 Αυγούστου 2024, πριν την επανεκλογή του, προέβη σε δηλώσεις αμφισβήτησης της κλιματικής αλλαγής, σε συνέντευξή του στο κανάλι του Shawn Ryan στο YouTube (ακόλουθο βίντεο). Οι ισχυρισμοί του γνώρισαν ευρεία διάδοση στη χώρα μας, το τελευταίο διάστημα, εντείνοντας τη σύγχυση στην κοινή γνώμη γύρω από το ζήτημα

Στο παρόν άρθρο, θα αναλύσουμε κάθε έναν από τους αβάσιμους ισχυρισμούς του Ντόναλντ Τραμπ, παραθέτοντας επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν την κρισιμότητα της κλιματικής αλλαγής και την αναγκαιότητα άμεσης δράσης αναφορικά με το ζήτημα.

Παραδείγματα αναρτήσεων στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης:

Τι Ισχύει

Ξεκινώντας από τον πρώτο ισχυρισμό, η δήλωση του Τραμπ περί αντικατάστασης, από την επιστημονική κοινότητα, του όρου «Παγκόσμια Υπερθέρμανση» με αυτόν της «Κλιματικής Αλλαγής» πηγάζει από σύγχυση αναφορικά με τη χρήση των δύο εννοιών. Ο όρος «Παγκόσμια Υπερθέρμανση» αναφέρεται αποκλειστικά στην άνοδο της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη, ενώ ο όρος «Κλιματική Αλλαγή» περιγράφει ένα ευρύτερο σύνολο μεταβολών στο κλιματικό σύστημα. Οι αλλαγές αυτές, περιλαμβάνουν όχι μόνο την άνοδο της θερμοκρασίας αλλά και τις μεταβολές στα μοτίβα βροχοπτώσεων, την αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων, την άνοδο της στάθμης των θαλασσών και τη γενικότερη αποσταθεροποίηση των οικοσυστημάτων.

Η χρήση του όρου «Κλιματική Αλλαγή» αποσκοπεί στην ακριβέστερη περιγραφή της πολυπλοκότητας των φαινομένων που παρατηρούνται. Όπως αναφέρεται στις εκθέσεις της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC):

Η κλιματική αλλαγή είναι ένα πολυδιάστατο φαινόμενο που επηρεάζει το κλιματικό σύστημα με ποικίλους τρόπους, ενώ ο όρος «Παγκόσμια Υπερθέρμανση» δεν επαρκεί για να αποδώσει το πλήρες φάσμα των παρατηρούμενων επιπτώσεων.

Ο όρος «Κλιματική Αλλαγή» δεν είναι νέος. Χρησιμοποιείται ήδη από τις δεκαετίες του 1970 και 1980, όταν οι επιστήμονες κατέγραψαν την αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και τις επιπτώσεις τους. Ο καθηγητής Wallace Broecker, ένας εκ των κορυφαίων κλιματολόγων, ήταν από τους πρώτους που χρησιμοποίησε τον όρο «Climate Change» σε άρθρα του, ήδη από το 1975. Στην έκθεση του IPCC το 1990, αναφέρεται χαρακτηριστηκά:

Ο όρος «Κλιματική Αλλαγή» καθιερώθηκε για να περιγράψει όλες τις ανθρωπογενείς και φυσικές μεταβολές που επηρεάζουν το κλιματικό σύστημα.

Σημαντικό έιναι, επίσης, να σημειωθεί ότι η κλιματική αλλαγή δεν υπαγορεύει την ομοιόμορφη αύξηση της θερμοκρασίας σε όλο τον πλανήτη. Το γεγονός ότι ορισμένες περιοχές της Γης εμφανίζουν περιστασιακές ψυχρές περιόδους είναι απόλυτα συμβατό με την επιστήμη του κλίματος. Οι τοπικές και προσωρινές ψυχρές περιόδοι ενδεχομένως να οφείλονται σε φαινόμενα όπως:

  • Η μεταβολή των ωκεάνιων ρευμάτων, όπως το φαινόμενο La Niña, το οποίο μειώνει τη θερμοκρασία σε συγκεκριμένες περιοχές του Ειρηνικού Ωκεανού.
  • Η επίδραση της ηφαιστειακής δραστηριότητας, μέσω εκτόξευσης σωματιδίων θείου στην ατμόσφαιρα, τα οποία οδηγούν σε προσωρινή μείωση της θερμοκρασίας.
  • Οι φυσικές διακυμάνσεις στη ροή ενέργειας μεταξύ ατμόσφαιρας, ωκεανών και εδάφους.

Ωστόσο, τα παγκόσμια δεδομένα δείχνουν μια συνεχή και ανησυχητική πλέον αύξηση της μέσης θερμοκρασίας της Γης. Σύμφωνα με τη NASA και τη NOAA:

Η μέση θερμοκρασία της Γης έχει αυξηθεί κατά 1,1°C από την προβιομηχανική εποχή. Η άνοδος αυτή αποδίδεται κυρίως στις ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως η καύση ορυκτών καυσίμων, που απελευθερώνουν διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) και άλλα θερμοκηπικά αέρια.

Σχήμα 1: Καταγραφές ετήσιας θερμοκρασίας επιφάνειας από το1880 έως το 2023 σε σύγκριση με το μέσο όρο του 20ου αιώνα (1901-2000).
Οι μπλε ράβδοι υποδηλώνουν ψυχρότερα από το μέσο όρο έτη.
Οι κόκκινες ράβδοι δείχνουν θερμότερα από το μέσο όρο έτη.
Δεδομένου του τεράστιου μεγέθους και της θερμικής ικανότητας των παγκόσμιων ωκεανών, είναι εμφανές ότι χρειάζεται τεράστια ποσότητα προστιθέμενης θερμικής ενέργειας για να αυξηθεί η μέση ετήσια επιφανειακή θερμοκρασία της Γης έστω και κατά ελάχιστο.
Η αύξηση κατά περίπου 2 βαθμούς Φαρενάιτ (1 βαθμό Κελσίου) στην παγκόσμια μέση θερμοκρασία της επιφάνειας, που έχει συμβεί από την προβιομηχανική εποχή (1850-1900) μπορεί να φαίνεται μικρή, αλλά αποδεικνύει σημαντική αύξηση της συσσωρευμένης θερμότητας.
Πηγή: Climate.gov

Επιπέον επιστημονικά στοιχεία που αποδεικνύουν την ύπαρξη της κλιματικής αλλαγής:

  • Η αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων, σύμφωνα με την IPCC:

Τα ακραία φαινόμενα, όπως οι καύσωνες, έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και ένταση τα τελευταία 50 χρόνια. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2023 καταγράφηκαν πρωτοφανείς θερμοκρασίες στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.

  • Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας: δεδομένα από δορυφόρους της NASA δείχνουν ότι η στάθμη της θάλασσας έχει αυξηθεί κατά περίπου 20 εκατοστά από το 1900, κυρίως λόγω της τήξης των παγετώνων και της θερμικής διαστολής του νερού.
Σχήμα 2: Το γράφημα δείχνει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας από το 1900.
Πριν από το 1940, οι παγετώνες και ο λιωμένος πάγος της Γροιλανδίας πρωταγωνιστούσαν ως αιτία της ανόδου αυτής. Τα έργα φραγμάτων επιβράδυναν την άνοδο τη δεκαετία του 1970.
Τώρα, το στρώμα πάγου και το λιώσιμο των παγετώνων καθώς και η θερμική διαστολή, συμβάλουν δραστικά στην άνοδο.
Τα δεδομένα παλίρροιας εμφανίζονται με μπλε ενώ τα δορυφορικά δεδομένα με πορτοκαλί.
Πηγή: NASA/JPL-Caltech
  • Η συρρίκνωση των παγετώνων: Η Αρκτική χάνει περίπου 13% της θαλάσσιας έκτασης της κάθε δεκαετία, ενώ οι πάγοι της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής μειώνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς.
Σχήμα 3: Έκταση θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική στο τέλος της καλοκαιρινής περιόδου τήξης (κάθε Σεπτέμβριο) από το 1979 έως το 2023, με βάση δορυφορικές παρατηρήσεις.
Η ποσότητα του θαλάσσιου πάγου που επιβιώνει από το λιώσιμο του καλοκαιριού μειώνεται ραγδαία. Το γράφημα κατασκευάστηκε από τη NOAA Climate.gov, με βάση τα δεδομένα έκτασης από το Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου.
Πηγή: NOAA Climate.gov

Συνοψίζοντας, η συχνότερη χρήση του όρου, τα τελευταία χρόνια, «Κλιματική Αλλαγή» έναντι του όρου «Παγκόσμια Υπερθέρμανση» δεν συμβαίνει ώστε να “καλυφθούν” οι τοπικές θερμοκρασιακές/κλιματικές διακυμάνσεις, αλλά για να αποδοθεί ακριβέστερα το φαινόμενο. Η κλιματική αλλαγή περιλαμβάνει όχι μόνο την αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και τις μεταβολές που επηρεάζουν την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και τα οικοσυστήματα. Τα επιστημονικά δεδομένα καταρρίπτουν πλήρως τον ισχυρισμό ότι ο όρος «Κλιματική Αλλαγή» χρησιμοποιείται παραπλανητικά. Αντιθέτως, αποτελεί εργαλείο κατανόησης και περιγραφής ενός πολυδιάστατου και παγκόσμιου προβλήματος.

Μεταβαίνοντας στο δεύτερο ισχυρισμό, η δήλωση ότι «τη δεκαετία του ’20 οι επιστήμονες πίστευαν πως ο πλανήτης θα “παγώσει” και τώρα πιστεύουν πως ο πλανήτης θα “ψηθεί”» είναι ανακριβής και παραπλανητική. Βασίζεται σε επιλεκτική και αποσπασματική ερμηνεία επιστημονικών ερευνών, αγνοώντας τη συνολική εικόνα και τη συντριπτική συναίνεση της επιστημονικής κοινότητας σχετικά με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο μύθος περί “Παγκόσμιας Ψύξης”, που επικαλείται ο Ντόναλτ Τραμπ, έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1970, όταν ορισμένες επιστημονικές μελέτες ανέφεραν ότι η αύξηση των αερολυμάτων στην ατμόσφαιρα – λόγω ανθρώπινων δραστηριοτήτων όπως η καύση ορυκτών καυσίμων – θα μπορούσε να μειώσει την ηλιακή ακτινοβολία που φτάνει στην επιφάνεια της Γης, προκαλώντας ψύξη. Παρ’ όλα αυτά, η θεωρία αυτή δεν αντιπροσώπευε τη γενική επιστημονική άποψη.

Σύμφωνα με ανάλυση του επιστήμονα Thomas C. Peterson και των συνεργατών του (2008):

Μόνο το 7% των μελετών της εποχής εκείνης έδειχνε ψύξη, ενώ το 44% υποστήριζε θέρμανση και το υπόλοιπο 49% παρέμενε ουδέτερο.

Η ιδέα της “Παγκόσμιας Ψύξης” διογκώθηκε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης αλλά σε καμία περίπτωση δεν αντανακλούσε την πλειονότητα των επιστημονικών ευρημάτων της εποχής.

Παράλληλα, ήδη από τη δεκαετία του 1980, οι επιστήμονες είχαν αναγνωρίσει τη σημαντική επίδραση των αερίων του θερμοκηπίου – όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂), το μεθάνιο (CH₄) και τα οξείδια του αζώτου (N₂O) – στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Ο James Hansen, ένας από τους πιο επιφανείς κλιματολόγους, δημοσίευσε μελέτες που κατέδειξαν τη σύνδεση ανάμεσα στις αυξημένες συγκεντρώσεις αερίων του θερμοκηπίου και την άνοδο της θερμοκρασίας της Γης.

Η έκθεση του 1988 από τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC):

Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η κύρια αιτία της κλιματικής αλλαγής και της αύξησης της θερμοκρασίας.

Σχήμα 4: Χρονοσειρές αποτελεσματικών δυνάμεων ακτινοβολίας (θέρμανση) που προκαλούνται από διάφορους μηχανισμούς.
Παρατηρούμε ότι το διοξείδιο του άνθρακα (γκρι) συμβάλλει περισσότερο στη θέρμανση από όλα τα άλλα καλά αναμεμειγμένα αέρια θερμοκηπίου.
Εμφανές είναι επίσης ότι η πλειονότητα της θέρμανσης προκαλείται από το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου.
(Πηγή)

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ συγχέει τη δημόσια αφήγηση των Μέσων Ενημέρωσης της δεκαετίας του 1970 με την πραγματική επιστημονική έρευνα. Οι μελέτες που εξέταζαν την πιθανότητα ψύξης δεν αντικατόπτριζαν τη συναίνεση της επιστημονικής κοινότητας. Σήμερα δε, οι αποδείξεις για την υπερθέρμανση του πλανήτη είναι σαφέστατες και αναμφισβήτητες, βασισμένες σε χιλιάδες μελέτες και δεδομένα από παρατηρήσεις που έχουν καταγραφεί με τη χρήση δορυφόρων μετεωρολογικών σταθμών και παγετώνων.

Συνολικά, η αναφορά του Ντόναλντ Τραμπ στις επιστημονικές προβλέψεις περί “Παγκόσμιας Ψύξης” αποτελεί επιλεκτική παρουσίαση γεγονότων και δε βασίζεται στην πραγματική επιστημονική συναίνεση. Οι μελέτες της δεκαετίας του 1970 που εξέταζαν την ψύξη ήταν ελάχιστες και βασίζονταν σε πολύ διαφορετικές συνθήκες. Από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, οι επιστημονικές αποδείξεις έχουν καταδείξει σαφώς ότι ο πλανήτης θερμαίνεται, κυρίως λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οι προβλέψεις για την υπερθέρμανση έχουν επιβεβαιωθεί από δεκαετίες δεδομένων, αποδεικνύοντας ότι η κλιματική αλλαγή είναι πραγματική, σοβαρή και επείγουσα.

Συνεχίζοντας με τον τρίτο ισχυρισμό, η άποψη του ότι «ο κόσμος δεν αποκτούσε παιδιά επειδή μας απέμεναν μόνο 12 χρόνια ζωής στον πλανήτη» είναι ανακριβής και υπερβολική, καθώς βασίζεται σε μια διαστρεβλωμένη παρουσίαση των επιστημονικών δεδομένων και των δηλώσεων που έχουν γίνει σχετικά με την κλιματική αλλαγή.

Ο ισχυρισμός περί «12 χρόνων» προέρχεται από επιστημονικές εκθέσεις, όπως η ειδική έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) το 2018:

Σε αυτή επισημαίνεται ότι η ανθρωπότητα έχει περίπου 12 χρόνια (μέχρι το 2030) για να λάβει δραστικά μέτρα περιορισμού των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ώστε να αποφευχθεί η υπέρβαση του ορίου των 1,5°C αύξησης της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα. Η υπέρβαση αυτού του ορίου θα οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες επιπτώσεις για το περιβάλλον και τον άνθρωπο.

Ωστόσο, πουθενά στις εκθέσεις αυτές δεν αναφέρεται ότι η ανθρωπότητα ή ο πλανήτης θα εξαφανιστούν σε 12 χρόνια.

Ο ισχυρισμός ότι οι επιστήμονες προέβλεψαν την καταστροφή του κόσμου σε 12 χρόνια αποτελεί διαστρέβλωση. Οι επιστημονικές προειδοποιήσεις αναφέρονται στην ανάγκη λήψης άμεσων μέτρων για τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO₂) και άλλων αερίων του θερμοκηπίου. Το χρονικό όριο των «12 ετών» είναι μια επιστημονικά τεκμηριωμένη εκτίμηση για το περιθώριο που έχουμε προτού η υπερθέρμανση του πλανήτη γίνει δύσκολο να περιοριστεί. Δεν αποτελεί πρόβλεψη καταστροφής ή “τέλους του κόσμου” όπως “μεταφράστηκε” από μερίδα του παγκόσμιου πληθυσμού.

Σε περίπτωση αύξησης της θερμοκρασίας πάνω από 1,5°C, οι επιπτώσεις θα περιλαμβάνουν:

  1. Αύξηση των ακραίων καιρικών φαινομένων: Συχνότεροι και εντονότεροι καύσωνες, ξηρασίες, πλημμύρες και τυφώνες.
  2. Άνοδο της στάθμης της θάλασσας: Η τήξη των παγετώνων και οι υψηλότερες θερμοκρασίες των ωκεανών θα προκαλέσουν άνοδο της στάθμης της θάλασσας, επηρεάζοντας παράκτιες περιοχές και νησιωτικά κράτη.
  3. Απώλεια βιοποικιλότητας: Πολλά οικοσυστήματα θα διαταραχθούν, οδηγώντας σε εξαφάνιση ειδών και πιθανή επιρροή της τροφικής αλυσίδας.
  4. Κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις: Αύξηση μετανάστευσης, επισιτιτιστικές κρίσεις και συγκρούσεις λόγω έλλειψης πόρων.

Αυτές οι προβλέψεις δεν σημαίνουν ότι η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί, αλλά ότι οι συνθήκες διαβίωσης θα γίνουν πιο δύσκολες αν δε ληφθούν μέτρα άμεσα.

Εν ολίγοις, ο ισχυρισμός ότι «ο κόσμος δεν αποκτούσε παιδιά επειδή μας απέμεναν μόνο 12 χρόνια ζωής στον πλανήτη» είναι ανυπόστατος. Οι επιστήμονες ουδέποτε δήλωσαν ότι η ανθρωπότητα θα εξαφανιστεί σε 12 χρόνια, παρά μόνο προειδοποίησαν για τις μη αναστρέψιμες συνέπειες που θα προέκυπταν εάν δεν άλλαζαν εγκαίρως οι πολιτικές γύρω από το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής. Παρά τις επιστημονικές διευκρινίσεις, η διαστρεβλωμένη παρουσίαση των προβλέψεων αυτών έχει οδηγήσει σε παραπλανητικές δηλώσεις από δημόσια πρόσωπα και Μέσα Ενημέρωσης. Τέτοιες δηλώσεις υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στην επιστήμη και αποπροσανατολίζουν από την ουσία του προβλήματος – την επείγουσα ανάγκη για δράση.

Προχωρώντας στον τέταρτο ισχυρισμό, η διατύπωση του Ντόναλτ Τραμπ ότι «το πρόβλημα δεν είναι ότι θα ανέβει η στάθμη της θάλασσας κατά 1/4 της ίντσας σε 500 χρόνια» δε συνάδει με τα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με την άνοδο της στάθμης των ωκεανών.

Κατά τους ειδικούς, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι μία από τις πιο άμεσες και ορατές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, η οποία προκαλείται κυρίως από:

  1. Την τήξη των παγετώνων και των πάγων της Γροιλανδίας και της Ανταρκτικής: Με την άνοδο της θερμοκρασίας, τεράστιες ποσότητες πάγου λιώνουν, προσθέτοντας νερό στους ωκεανούς.
  2. Τη θερμική διαστολή των ωκεανών: Καθώς το νερό θερμαίνεται, “εξαπλώνεται”, γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της στάθμης της θάλασσας.

Σύμφωνα με τη Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC):

  • Από το 1900, η στάθμη της θάλασσας έχει ήδη ανέβει κατά περίπου 20 εκατοστά και η ταχύτητα ανόδου της παρουσιάζει αυξητικές τάσεις.
  • Οι προβλέψεις δείχνουν ότι αν συνεχιστούν οι τρέχουσες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η στάθμη της θάλασσας μπορεί να αυξηθεί κατά 1 μέτρο ή και περισσότερο μέχρι το 2100.

Σε κάθε περίπτωση η απαιτούμενη σημασία πρέπει να δοθεί στις επιπτώσεις της ανόδου της στάθμης της θάλασσας, πιο συγκεκριμένα:

  1. Αποτελεί απειλή για τις παράκτιες περιοχές και τα νησιωτικά κράτη: Περιοχές χαμηλού υψομέτρου, όπως οι Μαλδίβες και το Μπαγκλαντές, αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο πλημμυρών και μόνιμης απώλειας εδαφών.
  2. Τα μεγάλα αστικά κέντρα κινδυνεύουν από πλημμύρες: Πόλεις όπως η Νέα Υόρκη, η Βομβάη, το Μαϊάμι και η Βενετία κινδυνεύουν από σοβαρές πλημμύρες και παράκτια διάβρωση.
  3. Σημαντική κρίνεται επίσης η περιβαλλοντική καταστροφή: Η άνοδος της στάθμης της θάλασσας απειλεί οικοσυστήματα όπως οι παράκτιες λιμνοθάλασσες και οι κοραλλιογενείς ύφαλοι.

Η NASA και άλλοι διεθνείς επιστημονικοί οργανισμοί παρακολουθούν τη στάθμη της θάλασσας μέσω δορυφορικών δεδομένων και παρατηρήσεων. Τα δεδομένα αυτά αποδεικνύουν ξεκάθαρα την επιταχυνόμενη άνοδο της στάθμης της και τις καταστροφικές συνέπειες της.

Σχήμα 5: Το γράφημα αποδίδει την παγκόσμια μέση στάθμη θάλασσας (με μπλε χρώμα) από το 1993, όπως αυτή καταγράφεται από μια σειρά πέντε δορυφόρων.
Η σταθερή κόκκινη γραμμή δείχνει το ρυθμό αύξησης της, όπως παρατηρούμε η αύξηση υπερδιπλασιάστηκε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Η διακεκομμένη κόκκινη γραμμή προβλέπει τη μελλοντική άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Πηγή: NASA-JPL/Caltech

Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι ο ισχυρισμός περί ανόδου της στάθμης της θάλασσας «κατά 1/4 της ίντσας σε 500 χρόνια» είναι λανθασμένος και παραπλανητικός. Η επιστήμη δείχνει ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι ένα άμεσο και σοβαρό πρόβλημα, που επηρεάζει ήδη τον πλανήτη και εκατομμύρια ανθρώπους. Η υπεύθυνη αντιμετώπιση του φαινομένου απαιτεί άμεσες δράσεις τόσο για τη μείωση των εκπομπών θερμοκηπικών αερίων όσο και για τη στήριξη των ευάλωτων περιοχών.

Φτάνοντας στον πέμπτο ισχυρισμό, η δήλωση του Ντόναλντ Τραμπ ότι «οι ανεμογεννήτριες είναι αναποτελεσματικές, πολύ ακριβές, σκοτώνουν τα πουλιά και καταστρέφουν το περιβάλλον» δεν ευσταθεί καθώς αντιτίθεται στα επιστημονικά δεδομένα και τις εξελίξεις στον τομέα της αιολικής ενέργειας.

Η αιολική ενέργεια είναι σήμερα μία από τις πιο αποδοτικές και οικονομικά βιώσιμες μορφές ανανεώσιμης ενέργειας. Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν αυξήσει σημαντικά την αποδοτικότητα των ανεμογεννητριών, επιτρέποντας την παραγωγή ενέργειας ακόμα και σε περιοχές με ανέμους χαμηλής ταχύτητας. Παράλληλα, το κόστος παραγωγής ενέργειας από αιολικά πάρκα έχει μειωθεί κατά περίπου 70% την τελευταία δεκαετία, καθιστώντας την αιολική ενέργεια ανταγωνιστική έναντι των ορυκτών καυσίμων. Επιπλέον, οι ανεμογεννήτριες λειτουργούν χωρίς να απαιτούν καύσιμα, γεγονός που εξοικονομεί σημαντικούς πόρους σε βάθος χρόνου, ενώ οι επενδύσεις στον τομέα δημιουργούν θέσεις εργασίας και ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες.

Σχήμα 6: Το γάφημα δίνει τον αριθμό των θέσεων εργασίας (σε χιλίαδες) για το έτος 2023, στον τομέα της αξιοποίησης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Πηγή

Η άποψη ότι οι ανεμογεννήτριες προκαλούν σημαντική θνησιμότητα στα πουλιά είναι επίσης υπερβολική. Έρευνες (εδώ, εδώ και εδώ) δείχνουν ότι η θνησιμότητα των πτηνών λόγω ανεμογεννητριών είναι πολύ μικρή σε σύγκριση με άλλες ανθρωπογενείς δραστηριότητες, όπως οι μετακινήσεις ή η καταστροφή οικοτόπων. Επιπλέον, η χρήση σύγχρονων τεχνολογιών, όπως αισθητήρες αποφυγής σύγκρουσης, καθώς και η προσεκτική χωροθέτηση των ανεμογεννητριών, έχουν περιορίσει περαιτέρω τις επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα.

Όσον αφορά τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, οι ανεμογεννήτριες όχι μόνο δεν καταστρέφουν το περιβάλλον, αλλά αποτελούν λύση για την προστασία του. Συμβάλλουν στον περιορισμό εκπομπών θερμοκηπιακών αερίων, μειώνοντας την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και δεν προκαλούν ατμοσφαιρική ρύπανση όπως οι συμβατικές πηγές ενέργειας.

Συνολικά, οι ανεμογεννήτριες αποτελούν ένα βασικό βήμα στη διαδρομή μετάβασης προς τις καθαρές μορφές ενέργειας. Η συμβολή τους στη μείωση εκπομπών άνθρακα, στην ενεργειακή ασφάλεια και στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι κρίσιμη, ενώ παράλληλα οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν καταστήσει την αιολική ενέργεια πιο βιώσιμη και περιβαλλοντικά φιλική.

Κλείνοντας, ο έκτος ισχυρισμός του Τραμπ, «Δεν έχουμε πρόβλημα Παγκόσμιας Υπερθέρμανσης. Ο πλανήτης ψύχεται…κάνει πολύ κρύο σήμερα» αποτελεί διαστρέβλωση των εννοιών της διαφοράς κλιματικών τάσεων και τοπικών καιρικών φαινομένων. Η κλιματική αλλαγή αναφέρεται σε μακροχρόνιες τάσεις που αφορούν τη μέση θερμοκρασία του πλανήτη, ενώ ο καιρός αφορά βραχυπρόθεσμες και τοπικές μεταβολές. Το γεγονός ότι καταγράφονται χαμηλές θερμοκρασίες σε συγκεκριμένες περιοχές ή περιόδους δεν αναιρεί την ύπαρξη της παγκόσμιας υπερθέρμανσης.

Επιστημονικές μετρήσεις από τη NASA και τη NOAA:

Έχουν αποδείξει ότι η μέση θερμοκρασία του πλανήτη έχει αυξηθεί κατά περίπου 1,1°C σε σύγκριση με την προβιομηχανική εποχή, λόγω της αυξανόμενης συγκέντρωσης αερίων του θερμοκηπίου.

Αν και φυσικές διακυμάνσεις, όπως οι εποχικές μεταβολές, μπορεί να προκαλέσουν τοπικές αλλαγές, όπως πιο ψυχρούς χειμώνες, η συνολική μακροπρόθεσμη τάση είναι αναμφίβολα αυξητική.

Η επίκληση μιας συγκεκριμένης ημέρας ή μιας σύντομης περιόδου ψύχους ως επιχείρημα κατά της κλιματικής αλλαγής είναι παραπλανητική. Την ίδια στιγμή που κάποια περιοχή του πλανήτη βιώνει χαμηλές θερμοκρασίες, άλλες περιοχές αντιμετωπίζουν ακραίους καύσωνες ή άλλες συνέπειες της παγκόσμιας υπερθέρμανσης. Τα τοπικά καιρικά φαινόμενα δεν αντικατοπτρίζουν τη συνολική κλιματική πραγματικότητα, όπως αυτή αποδεικνύεται από δεκαετίες επιστημονικών μετρήσεων.

Συμπερασματικά, η παγκόσμια υπερθέρμανση βασίζεται σε μακροχρόνιες τάσεις που προκαλούνται από την αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Η επίκληση μιας κρύας ημέρας ή μιας σύντομης περιόδου ψύχους ως αντεπιχείρημα είναι επιστημονικά αβάσιμη και συμβάλλει στη δημιουργία παραπλανητικών εντυπώσεων γύρω από το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.

Συμπέρασμα

Η ανάλυση των ισχυρισμών του Ντόναλντ Τραμπ αμφισβήτησης της κλιματικής αλλαγής αναδεικνύει τις προκλήσεις που προκύπτουν όταν οι πολιτικές θέσεις συγκρούονται με επιστημονικά δεδομένα. Παρά τις αμφιβολίες που εκφράζει, η πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής παραμένει αδιαμφισβήτητη, όπως αποδεικνύεται από την επιστημονική έρευνα και τη συναίνεση της διεθνούς κοινότητας.

Η αντιμετώπιση αυτής της παγκόσμιας πρόκλησης απαιτεί συνεργασία, υπευθυνότητα και ανοιχτό διάλογο. Είναι απαραίτητη η διαρκής υποστήριξη της επιστήμης και η προώθηση αξιόπιστης πληροφόρησης, ώστε να ξεπεραστούν οι παρανοήσεις και να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη σε λύσεις που βασίζονται στη γνώση και την τεκμηρίωση.

Σε μια εποχή που οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής γίνονται ολοένα και πιο εμφανείς, η συλλογική δράση παραμένει το πιο ισχυρό εργαλείο για τη διασφάλιση ενός βιώσιμου μέλλοντος. Μέσα από συντονισμένες προσπάθειες, μπορούμε να θωρακίσουμε τον πλανήτη απέναντι στους κινδύνους που απειλούν το περιβάλλον, την κοινωνία και τις επόμενες γενιές.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:

1.https://www.consilium.europa.eu/el/policies/paris-agreement-climate/
2.https://www.ipcc.ch/sr15/
3.https://scholar.google.com/citations?user=LmaL6okAAAAJ&hl=en
4.ipcc_90_92_assessments_far_full_report.pdf
5.https://oceanservice.noaa.gov/facts/ninonina.html
6.https://earthobservatory.nasa.gov/world-of-change/global-temperatures
7.https://www.climate.gov/news-features/understanding-climate/climate-change-global-temperature
8.IPCC_AR6_WGI_Chapter11.pdf
9.https://climate.nasa.gov/news/3012/nasa-led-study-reveals-the-causes-of-sea-level-rise-since-1900/
10.https://www.climate.gov/news-features/understanding-climate/climate-change-arctic-sea-ice-summer-minimum
11.Microsoft Word – Peterson Global Cooling.doc
12.20180628_docket-615-cv-1517_exhibit-7.pdf
13.first-final-report-88.pdf
14.https://www.ipcc.ch/report/ar5/wg1/anthropogenic-and-natural-radiative-forcing/fig8-18-2/
15.SR15_SPM_version_stand_alone_LR.pdf
16.WG1AR5_Chapter13_FINAL.pdf
17.https://climate.nasa.gov/news/3257/nasa-uses-30-year-satellite-record-to-track-and-project-rising-seas/
18.https://sealevel.nasa.gov/news/270/nasa-analysis-sees-spike-in-2023-global-sea-level-due-to-el-nino/
19.https://www.irena.org/Energy-Transition/Technology/Wind-energy
20.https://www.youtube.com/watch?v=G80iLTctFuY
21.https://climate.mit.edu/ask-mit/do-wind-turbines-kill-birds
22.https://science.feedback.org/wind-turbines-can-kill-birds-but-not-as-many-as-fossil-fuels-anthropogenic-impacts/
23.Impacts of wind farms on birds: a review

Fact Checker Logo

Έλεγχος γεγονότων, Περιβάλλον, Πολιτική

Συγγραφέας: Νεφέλη Φαλάρα

Αρχικά δημοσιεύτηκε εδώ.