Μεγάλη διάδοση γνώρισε ο ισχυρισμός ότι τα εμβόλια mRNA για την COVID-19 αλλάζουν το DNA των ανθρώπων, επηρεάζοντας ακόμα και τους απογόνους αυτών που εμβολιάστηκαν, σύμφωνα με νέα μελέτη. Οι ισχυρισμοί προκύπτουν από διαστρέβλωση των ευρημάτων παλαιότερης σουηδικής μελέτης από τον Αμερικανό καρδιολόγο Peter McCullough, ο οποίος είναι γνωστός για τη συχνή παρερμηνεία επιστημονικών μελετών και τη διατύπωση αβάσιμων επιστημονικά ισχυρισμών, στο πλαίσιο της πανδημίας του κορωνοϊού. Ας δούμε αναλυτικά τι ισχύει.
Παραδείγματα δημοσιεύσεων και αναρτήσεων: pronews.gr, anixneuseis.gr, oparlapipas.gr, loutrakiodusseas.blogspot.com, schizas.com, dekeleianews.gr, ond.gr
Πλαίσιο ισχυρισμών
Στη συνήθη πρακτική της διαστρέβλωσης ευρημάτων επιστημονικής μελέτης προχώρησε, για άλλη μια φορά, ο καρδιολόγος Peter A. McCullough, στις 23 Μαΐου 2024, ισχυριζόμενος ότι, σύμφωνα με μελέτη, το mRNA των εμβολίων της Pfizer και της Moderna μετατρέπεται σε DNA όταν εισέρχεται στα ανθρώπινα κύτταρα, κάτι που μπορεί να επηρεάσει μακροπρόθεσμα και τους απογόνους αυτών που εμβολιάζονται.
Οι ισχυρισμοί αυτοί αναπαράχθηκαν αυτούσιοι από χαμηλής αξιοπιστίας ιστοσελίδες, όπως, το Slay News, και στη συνέχεια διαδόθηκαν στο X, από χρήστες με μεγάλο αριθμό ακολούθων, αλλά και στο Facebook, καθώς και από ελληνικούς ιστότοπους και μπλογκ. Όλοι οι παραπάνω, παρουσίασαν το θέμα ως εξής: “Μια νέα ανησυχητική μελέτη αποκάλυψε ότι οι λήψεις των εμβολίων mRNA για τον COVID-19 αλλάζουν μόνιμα το DNA όσων τον λαμβάνουν!”.
Τι ισχύει
Αρχικά, είναι σημαντικό να διευκρινίσουμε ότι η εν λόγω μελέτη, η οποία φέρει τον τίτλο“Intracellular Reverse Transcription of Pfizer BioNTech COVID-19 mRNA Vaccine BNT162b2 In Vitro in Human Liver Cell Line”, δεν είναι καινούρια και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αντικείμενο παρερμηνείας.
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο επιστημονικό περιοδικό Current Issues in Molecular Biology, από τον εκδότη MDPI*, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και συνοδεύτηκε από παρόμοιους ισχυρισμούς, τους οποίους ελέγξαμε σε σχετικό μας άρθρο εκείνης της περιόδου, με τίτλο “Όχι, σουηδική μελέτη ΔΕΝ έδειξε ότι τα mRNA εμβόλια αλλάζουν το DNA“.
* Ο εκδότης MDPI έχει επικριθεί στο παρελθόν για τη βιασύνη του να δημοσιεύει άρθρα που δεν έχουν αξιολογηθεί επαρκώς.
Ο καρδιολόγος Peter McCullough είχε και τότε υποστηρίξει παρόμοιους ισχυρισμούς για μακροχρόνιες συνέπειες στους εμβολιασμένους, οι οποίοι καταρρίφθηκαν επανειλημμένα, προσθέτοντας, αυτή τη φορά, την πιθανότητα κινδύνου για τα έμβρυα. Δηλαδή, λαμβάνοντας ο ίδιος ως δεδομένο ότι τα εμβόλια mRNA παράγουν νέο DNA, κάτι που όπως θα δούμε δεν επιβεβαιώνεται στην πραγματικότητα, παρουσίασε ως πιθανό το σενάριο τα ωάρια και τα σπερματοζωάρια αυτών που έχουν εμβολιαστεί με τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna, κατά του κορωνοϊού, να απορροφήσουν το παραγόμενο DNA, το οποίο με τη σειρά του ενδέχεται να μεταφερθεί στο έμβρυο.
Αξίζει να σημειώσουμε, ότι ένας τέτοιος ισχυρισμός συναντάται συνηθέστερα μεταξύ εκείνων που ισχυρίζονται ότι τα mRNA εμβόλια αποτελούν μια “γονιδιακή θεραπεία”, δηλαδή ότι τροποποιούν το ανθρώπινο γονιδίωμα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και αφορά μια ψευδοεπιστημονική αντίληψη, την οποία, επίσης, έχουμε καταρρίψει στο παρελθόν.
Η μελέτη δεν έδειξε ότι τα mRNA εμβόλια αλλάζουν το DNA
Ο βασικός παραπλανητικός ισχυρισμός που διακινείται από προσωπικότητες, όπως ο Peter McCullough, είναι ότι η συγκεκριμένη μελέτη τεκμηριώνει ότι το mRNA μετατρέπεται σε DNA και εισχωρεί στο ανθρώπινο γονιδίωμα.
Μόνο που οι συγγραφείς της εν λόγω μελέτης δηλώνουν ρητά εντός της δημοσίευσής τους ότι δεν διαπίστωσαν κάτι τέτοιο:
Μετάφραση: “Στο στάδιο αυτό δεν γνωρίζουμε εάν το αντίστροφα εγγεγραμμένο DNA του BNT162b2 ενσωματώνεται στο γονιδίωμα του κυττάρου. Χρειάζονται περαιτέρω έρευνες για να δείξουν την επίδραση του ΒΝΤ162b2 στη γονιδιωματική ενσωμάτωση, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της γονιδιωματικής ακολουθίας που εκτίθεται στο BNT162b2, καθώς και ανθρώπινων ιστών που εμβολιάστηκαν με το BNT162b2″.
Απέναντι στην παρερμηνεία που είχε δημιουργηθεί, η επικεφαλής της δημοσίευσης και ένας ακόμη συντάκτης εξέδωσαν, λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση της μελέτης, ένα κείμενο ερωταπαντήσεων, στο οποίο ξεκαθαρίζουν ότι “η μελέτη αυτή δεν διερευνά αν το εμβόλιο της Pfizer μεταβάλλει το γονιδίωμά μας”, τονίζοντας πως “δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξει κανείς την απόφασή του να κάνει το εμβόλιο με βάση αυτή τη μελέτη”.
Ποιος ήταν ο σκοπός της μελέτης; Τι διερεύνησε; Τι ανακάλυψε και ποια η σημασία των ευρημάτων τους για τον άνθρωπο;
Είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί πως η συγκεκριμένη μελέτη αφορά ένα εντελώς τεχνητό πείραμα, που πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες εργαστηρίου και δεν δοκιμάστηκε σε ζωντανούς οργανισμούς, όπου θα απαιτούνταν η συμμετοχή δείγματος, για τους σκοπούς της κλινικής δοκιμής. Εφόσον αυτό δε συνέβη, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για γενίκευση των ευρημάτων στους ανθρώπους.
Ο συγκεκριμένος τύπος ερευνών αποκαλείται in vitro. Πρόκειται για μελέτες, συνηθισμένες στη μοριακή βιολογία, που ξεκινούν από μια υπόθεση, πραγματοποιώντας πειράματα σε συνθήκες εργαστηρίου, με τη χρήση τμήματος κάποιου ιστού, οργάνου ή κυττάρου.
Η εν λόγω μελέτη ξεκίνησε από την υπόθεση* ότι το mRNA του εμβολίου BNT162b2 μπορεί να μετατραπεί σε DNA. Όπως αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης στην εισαγωγή τους:
[Μετάφραση]: “Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι τα RNA του SARS-CoV-2 μπορούν να μεταγραφούν αντίστροφα και να ενσωματωθούν στο γονιδίωμα των ανθρώπινων κυττάρων. Αυτό εγείρει το ερώτημα αν αυτό μπορεί να συμβεί και με το BNT162b2, το οποίο κωδικοποιεί μερικό RNA SARS-CoV-2”.
* Τα προβληματικά σημεία της συγκεκριμένης μελέτης ξεκινούν ήδη από την υπόθεση αυτή, η οποία προκύπτει από προγενέστερη προβληματική μελέτη (Zhang et al.), με τους συγγραφείς να παραβλέπουν το γεγονός ότι τα ευρήματα των Zhang et al. διαψεύστηκαν από άλλους ερευνητές. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, η μεταγραφή του mRNA σε DNA στην αρχική μελέτη πιθανότατα συνδέεται με παραμέτρους του τεχνητού πειράματος και είναι απίθανο να συμβεί σε πραγματικές συνθήκες.
Οι συγγραφείς για να ελέγξουν αυτή την υπόθεση χρησιμοποίησαν ηπατικές κυτταρικές σειρές προσβεβλημένες από καρκίνο (ηπατοκαρκίνωμα), στις οποίες χορηγήθηκε συγκεκριμένη δοσολογία του εμβολίου BNT162b2 (Pfizer), μετρώντας ένα στοιχείο που αποκαλείται LINE-1, το οποίο υπάρχει στο ανθρώπινο DNA κι έχει την ιδιότητα να μεταπηδά από ένα σημείο του γονιδιώματος στο άλλο.
Αυτό που ανακάλυψαν είναι ότι τα κύτταρα περιείχαν περισσότερο LINE-1* μετά την έκθεση στο mRNA και ότι υπήρχαν τουλάχιστον μερικά αντίγραφα DNA του mRNA του εμβολίου.
Ειδικότερα, σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που ανιχνεύθηκε ήταν περισσότερη έκφραση του LINE-1 στο κυτταρόπλασμα του κυττάρου και όχι στον πυρήνα του. Ενώ, σε καμία περίπτωση η μελέτη δεν έδειξε ότι το νεό DNA εισήλθε στο γονιδίωμα του κυττάρου.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, κάτι τέτοιο μπορεί να συνδέεται με το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες κυτταρικές σειρές που χρησιμοποιήθηκαν πιθανότατα ευνοούν τη μεταγραφή του RNA, διαδικασία που δεν θα συνέβαινε σε υγιή κύτταρα.
* Το στοιχείο LINE-1 του ανθρώπινου DNA συνδέεται και εκφράζεται εντονότερα στον καρκίνο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να λειτουργήσει και ως καρκινικός δείκτης που βοηθά στη διάγνωση και τον εντοπισμό του καρκίνου. [πηγή 1] [πηγή 2] [πηγή 3]
Όπως επισημαίνουν και οι ίδιοι οι συγγραφείς στη δημοσίευσή τους:
“Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι οι κυτταρικές σειρές διαφέρουν από τα κύτταρα των ζωντανών οργανισμών και, ως εκ τούτου, είναι σημαντικό παρόμοιες έρευνες να μελετώνται και σε ανθρώπους. Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι τα ηπατικά κύτταρα της μελέτης αυτής είναι γενετικά πιο ασταθή από τα δικά μας ηπατικά κύτταρα”.
Επιπλέον, όπως εξηγούν οι ειδικοί και όπως επισημαίνουμε και στο παλαιότερο άρθρο μας, στις συγκεκριμένες κυτταρικές σειρές χορηγήθηκε δοσολογία δυσανάλογα υψηλότερη από αυτή που φτάνει σε κανονικές συνθήκες εμβολιασμού στο ανθρώπινο συκώτι.
Συνεπώς, η συγκεκριμένη μελέτη σε καμία περίπτωση δεν απέδειξε ότι το παραγόμενο DNA εισχωρεί και αλλάζει το γονιδίωμα. Αντίθετα, καθώς δεν έχει δοκιμαστεί σε ανθρώπους και δεν έχει ελεγχθεί σε υγιή κύτταρα, δεν μπορεί να εξαχθεί κανένα κλινικό συμπέρασμα.
Τα mRNA εμβόλια ΔΕΝ αλλάζουν το ανθρώπινο DNA
Οι ισχυρισμοί αλλοίωσης του ανθρώπινου DNA από τα mRNA εμβόλια κατά της COVID-19 είναι επιστημονικά αβάσιμοι και δεν υποστηρίζονται από την επιστημονική έρευνα.
Όπως έχουμε εξηγήσει και σε παλαιότερα άρθρα μας (εδώ κι εδώ), τόσο εξαιτίας του μηχανισμού του mRNA, το οποίο απελευθερώνεται στο κυτταρόπλασμα, έξω από τον πυρήνα στον οποίο υπάρχει το DNA του κυττάρου, και στη συνέχεια διασπάται ταχύτατα, όσο και του μηχανισμού του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου να επιτίθεται στο ξένο DNA, η πιθανότητα το mRNA να εισχωρήσει στο ανθρώπινο DNA και να πολλαπλασιαστεί στα κύτταρα είναι μηδαμινή.
Με πάνω από 1 δισεκατομμύριο δόσεις σε όλη την Ευρώπη, σε συνδυασμό με τη στενή επιτήρηση της ασφάλειας των εμβολίων, το προφίλ ασφαλείας που παρουσιάζουν τα σημερινά εμβόλια είναι ιδιαιτέρως καθησυχαστικό. [πηγή 1] [πηγή 2] [πηγή 3] [πηγή 4]
Θα μπορούσε η συγκεκριμένη έρευνα να εγείρει ανησυχία στην περίπτωση του εμβολιασμού των καρκινοπαθών, καθώς το πείραμα διεξήχθη σε καρκινικά κύτταρα, στα οποία χορηγήθηκε το mRNA εμβόλιο της Pfizer; Όχι, αφού τα καρκινικά κύτταρα ούτως ή άλλως δεν περιέχουν το φυσιολογικό γενετικό υλικό του ασθενούς. Το DNA των κυττάρων αυτών έχει ήδη υποστεί βλάβες και μεταλλάξεις, εξαιτίας των οποίων μετατράπηκαν σε καρκινικά κύτταρα. Κυρίως όμως, όπως αναφέρουμε και παλαιότερα, δεν έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα καμιά ειδική ανησυχία ασφαλείας για τους καρκινοπαθείς λόγω του εμβολιασμού τους κατά της COVID-19, ενώ αντίθετα, ο εμβολιασμός έχει αποβεί πολλές φορές σωτήριος και για την εν λόγω ομάδα, που αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο βαριάς νόσησης COVID-19. [πηγή 1] [πηγή 2] [πηγή 3] [πηγή 4]
Αντίστοιχα, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα εμβόλια ενάντια στην COVID-19 επηρεάζουν τη γονιμότητα και την εγκυμοσύνη ή θέτουν κινδύνους για το νεογνό, ενώ σύμφωνα με τα δεδομένα ο εμβολιασμός προστατεύει τόσο την έγκυο όσο και το νεογνό. [πηγή 1] [πηγή 2] [πηγή 3] [πηγή 4] [πηγή 5]
Η μελέτη ΔΕΝ έχει λογοκριθεί, αλλά βρίσκεται δημοσιευμένη σε επιστημονικό περιοδικό
Τέλος, αξίζει να αναφερθούμε στον ισχυρισμό του Peter McCullough, ότι η συγκεκριμένη μελέτη “έχει λογοκριθεί” και έχει πολεμηθεί από τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Ο ισχυρισμός αυτός δεν ευσταθεί. Η κριτική που έχει δεχθεί η συγκεκριμένη μελέτη τοποθετείται στο πλαίσιο του επιστημονικού διαλόγου και της επισήμανσης μιας σειράς περιορισμών, αλλά και προβληματικών σημείων στη μεθοδολογία και τη δοσολογία, που καθιστούν μη αξιοποιήσιμη την έρευνα για κλινικά συμπεράσματα. Αντίθετα προς τον ισχυρισμό περί λογοκρισίας, η μελέτη του Πανεπιστημίου του Lund είναι δημοσιευμένη και δημόσια διαθέσιμη στην επιστημονική κοινότητα και στο κοινό, χωρίς να έχει επιβληθεί κάποιου είδους κύρωση ή απόσυρση της μελέτης.
Συμπέρασμα
Η συγκεκριμένη μελέτη είναι πειραματική και πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες εργαστηρίου, προσφέροντας μόνο κάποια πολύ προκαταρκτικά ευρήματα, τα οποία παρερμηνεύθηκαν από γνωστές προσωπικότητες του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Η μελέτη δεν εντόπισε DNA παραγόμενο από mRNA ούτε στον πυρήνα του κυττάρου, ούτε επίδραση στο γονιδίωμα, όπως τονίζουν και οι ίδιοι οι συγγραφείς της. Αντίθετα, στην εξωτερική στοιβάδα του κυττάρου ανιχνεύθηκε υψηλότερη συγκέντρωση ενός στοιχείου που υπάρχει ούτως ή άλλως στο DNA, εύρημα το οποίο, σύμφωνα με τους ειδικούς, οφείλεται σε εργαστηριακές παραμέτρους, οι οποίες διαφέρουν σημαντικά από τις πραγματικές συνθήκες εμβολιασμού. Πληθώρα επιστημονικών δεδομένων συγκλίνει στο ότι τα mRNA εμβόλια είναι ασφαλή τόσο για τους καρκινοπαθείς όσο και για τις εγκύους, ενώ καμία αλλαγή δεν έχει εντοπιστεί στο ανθρώπινο DNA.
